schaatsgedicht
beulakerwijde
toen we de ijsvloer
tastend betraden
zagen we vol ongeloof
over het wijde ijs
ver weg wisten we
de bomenrand vreesden
de diepte onze schaatsen
zochten een veilig spoor
naar de stille overkant
hoog aan de hemel
zweefden vogels
gedragen door
de koude westenwind
laag over het ijs
scheerden we
tenslotte losgemaakt
voelden we ruimte
Laat een reactie achter